Κάλεσμα σε συζήτηση για διαμόρφωση συνθετικής πρότασης για την προγραμματική Γενική Συνέλευση της Ελλ. Κοινότητας, ΔΠ

Την Κυριακή 9/03 πρόκειται να γίνει η ΓΣ της Κοινότητας, η οποία έχει προγραμματικό χαρακτήρα, ενώ θα πάρει κρίσιμες αποφάσεις και για τα οικονομικά της.

Θα ήθελα να σας προσκαλέσω όλους την επόμενη Παρασκευή 28/02, στις 20:00, στην κοινότητα, για να συζητήσουμε 2 θέματα που συνδέονται άμεσα:

1. Τι κοινότητα θέλουμε

2. Πώς θέλουμε να χρηματοδοτείται

και να διερευνήσουμε τη δυνατότητα μιας συνθετικής πρότασης, που θα μπορούσε να γίνει και απόφαση της ΓΣ.

Παρών θα είναι μάλλον και ο Δ. Γρανάς, ταμίας του ΔΣ της κοινότητας, που μπορεί να βοηθήσει τη συζήτηση και να μας ενημερώσει ακριβώς για τα σχέδια που κάνει το προεδρείο του ΔΣ.

Παρόντες πρέπει να είμαστε όμως ΟΛΟΙ, είτε συμμετέχουμε σε κάποιο κόμμα, είτε όχι, είτε είμαστε σε κάποια παράταξη στην κοινότητα, είτε όχι.

Παρακάτω, πολύ συνοπτικά περιγράφω μερικές βασικές αρχές που θα πρότεινα, εγώ προσωπικά, να αποτυπωθούν στην απόφαση της ΓΣ (φυσικά όλα είναι προς συζήτηση!):

1. Οι Έλληνες του Βερολίνου είμαστε κατά συντριπτική πλειοψηφία εργαζόμενοι/άνεργοι/συνταξιούχοι/αυτοαπασχολούμενοι/μικροεπιχειρηματίες/φοιτητές. Άρα, τα κοινωνικά μας συμφέροντα και ανάγκες είναι παρόμοια, είτε είμαστε νέοι είτε παλιοί μετανάστες. Φυσικά, οι ανάγκες μας αυτές δε διαφέρουν πολύ από αυτές των άλλων μεταναστών ή και των Γερμανών εργαζομένων, γι' αυτό και πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά στην κοινωνική (πχ συνδικαλισμό) και πολιτική ζωή της Γερμανίας. Ωστόσο, έχουμε και ειδικές ανάγκες που σχετίζονται με την κοινή μας εθνική καταγωγή, όπως το σχολικό ζήτημα, η υποδοχή, αλλά και η υπερεκμετάλλευση των νέων μεταναστών, η χρηματοδότηση της κοινότητας, η εκμάθηση γερμανικών κοκ, ενώ κοινό είναι και το ενδιαφέρον μας για όσα γίνονται στην Ελλάδα. 

Επομένως, χρειαζόμαστε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ και η Ελληνική Κοινότητα, με τη δημοκρατική της δομή, μπορεί να αποτελέσει το θεσμό της οργάνωσής του.

Αυτός πρέπει να είναι ο κύριος ρόλος της κοινότητας: ένα μέρος που μαζευόμαστε, συζητάμε τα προβλήματά μας, με όλες τις αδυναμίες μας, αλλά δημοκρατικά, βρίσκουμε λύσεις, αγωνιζόμαστε για να τις πετύχουμε, εκφράζουμε λόγο για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την ΕΕ, τον κόσμο, αλληλοβοηθιόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε, νέοι και παλιοί μετανάστες μαζί.

Ο ρόλος της ως πολιτιστικό κέντρο είναι πολύ σημαντικός αλλά πρέπει να έρχεται δεύτερος σε προτεραιότητα. πχ Σήμερα επείγει η δημιουργία υποδομών υποδοχής, βοήθειας, οργάνωσης και κοινωνικοποίησης των νέων μεταναστών!

Είμαστε περίπου 15000 Έλληνες στην ευρύτερη περιοχή. Πρέπει να έχουμε μια συλλογική φωνή!

2. Αντίστοιχα, το κέντρο βάρος τόσο το οικονομικό όσο και αυτό των αποφάσεων πρέπει να φύγει από το Πολιτιστικό Κέντρο και το Συντονιστικό των συλλόγων (10 άνθρωποι που συνήθως εκφράζουν ατομικές απόψεις) και να πάει στην Κοινότητα, τη συνέλευσή της και το ΔΣ της.

Δεν είναι δυνατόν η κοινότητα να βρίσκει λεφτά (πχ μέσω των πρότζεκτ) και να αποφασίζουν οι πρόεδροι συλλόγων που δεν κάνουν ποτέ συνέλευση ή και εκλογές (!) για το τί θα συμβεί με το κτίριο, το κυλικείο κτλ κτλ

3. Κύριος στόχος μας για τα οικονομικά πρέπει να είναι να αποσπάσουμε χρηματοδοτήσεις από το γερμανικό και το ελληνικό κράτος μέσω αγωνιστικής διεκδίκησης. Η ΓΣ πρέπει να βάλει πρόγραμμα κλιμακούμενων κινητοποιήσεων για τους επόμενους μήνες.

Έχουμε δικαίωμα να ζητάμε λεφτά:

α. από το ελληνικό κράτος που ανάγκασε τους περισσότερους από εμάς να μεταναστεύσουμε λόγω των πολιτικών των κυβερνήσεών του

β. από το γερμανικό κράτος για το μερίδιο ευθύνης που έχει για αυτές τις πολιτικές, αλλά και διότι αφενός μεν αποτελούμε μέρος του γερμανικού λαού (που ζει και εργάζεται στη Γερμανία), αφετέρου δε, αποτελούμε ειδική κοινότητα (όπως ανέφερα παραπάνω) που έχει ιδιαίτερες ανάγκες (πχ για τη διατήρηση της γλώσσας μας και της ταυτότητάς μας).

Στις κινητοποιήσεις αυτές πρέπει να αναδείξουμε το σύνολο των προβλημάτων μας (πχ το σχολικό με το "Όμηρος" που κλείνει, η υποδοχή των μεταναστών), αλλά και των δραστηριοτήτων αλληλεγγύης που τρέχουν στην κοινότητα αυτή τη στιγμή. Θα αποτελέσουν επιχειρήματα και μέσο πίεσης.

Είναι απαράδεκτο να λέμε ότι δεν αγωνιζόμαστε διότι δεν έχουμε δικαίωμα για τα παραπάνω ή διότι δεν μπορούμε να κερδίσουμε. Ειδικά, είναι απαράδεκτο να τα λένε αυτά όσοι την ίδια ώρα λένε ότι σε πολύ ένα χρόνο από τώρα θα μας σώσει (γενικώς!) η κυβέρνηση της Αριστεράς...!

4. Μέχρι να πετύχουμε την κρατική χρηματοδότηση, η χρηματοδότησή μας πρέπει να βασιστεί στις ίδιες μας τις δυνάμεις, ώστε να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία και τη δημοκρατικότητα της κοινότητας.

α. όλα τα μέλη μπορούν να προσφέρουν το λιγότερο 1 ευρώ το μήνα

β. όλοι οι σύλλογοι μπορούν να προσφέρουν το λιγότερο 10 ευρώ το μήνα, έναντι και της χρήσης των γραφείων και των ταχυδομικών κουτιών

γ. οι φίλοι της κοινότητας μπορούν να προσφέρουν περισσότερα σε συστηματική βάση, αλλά χωρίς κανένα επιπλέον προνόμιο, όσον αφορά τη συμμετοχή τους και τα δικαιώματά τους στην κοινότητα (δε θέλουμε δηλ. μέλη πολλών ταχυτήτων!)

δ. οι σύλλογοι πρέπει να προσφέρουν περισσότερα, είτε ανάλογα με τον αριθμό των μελών τους που πληρώνουν συνδρομή σε αυτούς, είτε πληρώνοντας μικροποσά (πχ 15-30 Ε που θα μπορούσαν να τα μαζέψουν επί τόπου με ένα κουτί), όποτε χρησιμοποιούν τους χώρους της για τις εκδηλώσεις τους

5. Τα project (του γερμανικού κράτους, της ΕΕ κτλ) πρέπει να αποκτήσουν περιφερειακή συμμετοχή στα οικονομικά της κοινότητας, και να τα αποφασίζει η ΓΣ, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές της και δεν επηρεάζουν την ανεξαρτησία της και τη δημοκρατικότητά της με τους όρους που πιθανόν να θέτουν. Δεν πρέπει να γίνουμε σαν την Τουρκική κοινότητα που απασχολεί επαγγελματίες κυνηγούς πρότζεκτ που εξυπηρετούν τις ανάγκες του γερμανικού κράτους (πχ πρότζεκτ επαγγελματικού προσανατολισμού που κατευθύνει τους Τούρκους να γίνουν πχ νοσηλευτές διότι αυτό απαιτεί η τρέχουσα ανάγκη της Γερμανίας...).

6. Θα πρέπει η Κονότητα να μείνει μακρυά από λογικές ιδιωτικο-οικονομικής, ή ανταποδοτικής (για τις υπηρεσίες που προσφέρει) λειτουργίας. Ακόμη και τα μαθήματα που γίνονται, θα πρέπει σε ένα βάθος χρόνου να προσφέρονται δωρεάν.


7. Να επιδιώξουμε σύντομα όσοι δουλεύουν στην κοινότητα (κοινωνικοί λειτουργοί, γραμματεία, κυλικείο) να προσλαμβάνονται με πλήρη εργασία και όλα τα εργασιακά και ασφαλικστικά δικαιώματα που ορίζει ο νόμος, καθώς και με διαφανείς διαδικασίες.

Προσωπικά, εύχομαι να πάρουμε αποφάσεις προς την κατεύθυνση που σκιαγραφούν τα παραπάνω, και να αναλάβουμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί για την εφαρμογή τους. Μεγαλύτερη ευθύνη έχουν φυσικά τα κόμματα και οι παρατάξεις, είτε όσες προπαγανδίζουν νέες κυβερνήσεις, είτε όσοι μιλούν στο όνομα της επανάστασης...